Wilanów to kolejna obok Łazienek królewskich i pałacu w Otwocku rezydencja, która została wybudowana w dolinie Wisły w okolicach Warszawy. Pałac zbudowano w latach 1677-1696. Rezydencja była oceniana przez współczesnych jako niewielka - francuski podróżnik kawaler de Beaujeu pisał, że Wilanów nie przypomina nawet podparyskiej willi budowanych przez zamożnych finansistów.
Nie przeszkadzało to jednak królowi, który potrzebował letniej rezydencji, w której odnajdzie spokój z rodziną. Postanowił on jednak nie oszczędzać na zdobieniach pałacu, sprowadził do Wilanowa wielu znanych artystów, sam także wpływał na wizję artystyczną, chcąc w niej połączyć glorię sukcesów militarnych oraz sielskość Rzeczpospolitej. O sielskości miał świadczyć nawiązujący do dworkowego stylu wygląd głównej bryły pałacu (za czasów królewskich nie miał on bocznych skrzydeł). O świetności rodu królewskiego miało świadczyć wyjątkowo bogate zdobienie zewnętrzne: wzorem dla niej stały się łuki triumfalne, odnajdziemy także tarcze i trofea. Z czasem król został zmuszony do rozbudowy rezydencji i w jej ostatniej fazie nadbudowano piętro nad korpusem mieszkalnym oraz dokonano wielu uzupełnień. Boczne skrzydła zostały dobudowane przez kolejnych właścicieli - rodzinę Sieniawskich. Pod koniec XVIII w. na południowym obszarze rezydencji powstał park w stylu angielsko-chińskim.
Pierwsze plany budowy swej rezydencji w Milanowie miał Bogusław Leszczyński (dziad króla Stanisława Augusta), jednak przeszkodził mu potop szwedzki. Dopiero w 1677 r. teren ten zakupił Jan III Sobieski, zdecydował zmienić on nazwę miejscowości na Villa Nova, co bardzo szybko spolszczono na Wilanów. Budową królewskiej rezydencji kierował Augustyn Locci - nie był on architektem, a inżynierem, który był królewskim sekretarzem, co mu jednak nie przeszkadzało, by wykazać się dużym talentem. Pałac wydaje się dosyć mały, jak na siedzibę królewską, zaskakujące to ze względu na niedawno odniesione przez króla zwycięstwo pod Wiedniem. Stało się tak dlatego, że król miał na celu wybudować letnią rezydencję, w której mógłby spędzać czas z rodziną. W latach 1730-1733 w pałacu znów mieszkał król August II. Aż do 1945 r. pałac znajdował się w rękach prywatnych. Jednak już od 1803 r. część pomieszczeń stanowiła muzeum założone przez Stanisława Kostkę Potockiego.
Turyści zwiedzać mogą pałac oranżerię oraz park. Zwiedzanie pałacu odbywa się z przewodnikiem. Park otwarty przez cały rok, we wszystkie dni tygodnia od 9:00 do zmierzchu. Wstęp do parku jest wolny.