Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego założony został z inicjatywy profesora Michała Szuberta w 1818 roku. Położony przy
Łazienkach Królewskich ogród zajmował powierzchnię 22,5 hektara. Już po kilku latach działalności mógł pochwalić się ponad 10 tysięcy gatunków. Dalszy rozwój ogrodu uniemożliwiły walki powstania listopadowego, w wyniku czego w roku 1834 zamknięto Uniwersytet i zmniejszono powierzchnię ogrodu pozostawiając jedynie 25% pierwotnego obszaru. Niestety w takiej okrojonej formie ogród botaniczny pozostaje do dziś.
Po wygnaniu Rosjan z Warszawy i odzyskaniu niepodległości rozpoczęto odbudowę ogrodu. Niestety w czasie II wojny światowej legły w gruzach wszystkie budynki ogrodowe oraz szklarnie. Właściwie stan sprzed wojny powrócił do ogrodu w roku 1987 kiedy to przywrócono historyczny kształt działowi biologii roślin, przebudowano i wzbogacono kolekcje róż, pnączy, roślin leczniczych oraz użytkowych. Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego można zwiedzać od wiosny do jesieni. Rocznie odwiedza go ok. 60 tys. osób.
Na terenie ogrodu botanicznego znajduje się zalążek Świątyni Opatrzności Bożej, która miała być zbudowana w tym miejscu. Jest to kamień węgielny wmurowany 3 maja 1792.
Ogród Botaniczny w Warszawie położony jest w południowej części stolicy przy Łazienkach Królewskich.